Jedlina-Zdrój

Najstarsze wzmianki o mieście pochodzą z XIII wieku, a nazwa wywodzi się od rosnących 
tu wówczas wspaniałych lasów jodłowych. Była to wtedy osada drwali należąca do Bolka I – księcia świdnicko-jaworskiego. W XVI wieku odkryto pierwsze źródła wody mineralnej, a w XVIII w. uznano je za lecznicze 
i zaczęto korzystać na większą skalę. W 1723 r. osada stała się uzdrowiskiem.

Źródło, od imienia Charlotty, żony Hansa Christophera barona von Seher-Thoss – właściciela Jedlinki, nazwano Charlottenbrunn. Nazwę tę przyjęła cała Jedlina i nosiła ją do 1945 roku.
Jedlina-Zdrój leży w dolinie rzeki Bystrzycy, pomiędzy pasmem Gór Wałbrzyskich i Gór Sowich.
Z trzech stron otaczają miejscowość zalesione stoki wzgórz: Rzepiska, Mniszego Lasu, Kobieli Leśniaka i najwyższej Borowej (854 m n.p.m.).
Takie położenie uzdrowiska sprzyja korzystaniu z atrakcji turystycznych takich jak, wycieczki piesze i rowerowe.

Atutem Jedliny jest łagodny podgórski mikroklimat, czyste powietrze oraz piękne krajobrazy.
W Jedlinie-Zdroju trzeba zobaczyć plac zdrojowy z domem zdrojowym z XVIII w., zbudowanym z inicjatywy właścicieli uzdrowiska, rodziny von Seher-Thoss, zabytkowy kościół ewangelicki w otoczeniu cmentarza, zbudowany w latach 1861-1863 jako bazylika w stylu berlińskim oraz budynek poczty z 1889 r. z elewacją z czerwonej cegły i pałac z 1615 r.
Warto zobaczyć remizę strażacką z dzwonnicą i wozownią z 1910 r. oraz zabytkowe obiekty dworca kolejowego i tunel kolejowy łączący Jedlinę z Wałbrzychem, pod szczytem Małego Wołowca. Tunel ma 1601 m i jest najdłuższy w Polsce.